جملات زیبای حضرت علی (ع)

أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ. 
آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است. 
 
تهیدستی
الْبُخْلُ عَارٌ وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ وَ الْفَقْرُ یُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ وَ الْمُقِلُّ غَرِیبٌ فِى بَلْدَتِهِ. 
بْخل ننگ و ترس نقصان است . و تهیدستى مرد زیرك را در برهان كُند مى سازد و انسان تهیدست در شهر خویش نیز بیگانه است. 
 
شناخت
الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِیمَةٌ وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِیَةٌ. 
دانش، میراثى گرانبها، و آداب، زیورهاى همیشه تازه، و اندیشه، آیینه اى شفاف است. 
 
ارزش هاى رازدارى و خوشرویی
صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ وَ الْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ الْمَوَدَّةِ وَ الِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ وَ رُوِیَ أَنَّهُ قَالَ فِى الْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَیْضاً الْمَسْأَلَةُ خِبَاءُ الْعُیُوبِ وَ مَنْ رَضِیَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُ عَلَیْهِ. 
سینه خردمند صندوق راز اوست و خوشرویى وسیله دوست یابى، و شكیبایى، گورستان پوشاننده عیب هاست. و یا فرمود: پرسش كردن وسیله پوشاندن عیب هاست ، و انسان از خود راضى، دشمنان او فراوانند. 
 
صدقه
وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِى عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْیُنِهِمْ فِى آجَالِهِمْ. 
صدقه دادن دارویى ثمر بخش است، و كردار بندگان در دنیا، فردا در پیش روى آنان جلوه گر است. 
 
دنیا
وَ قَالَ [علیه السلام] إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى أَحَدٍ أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ. 
چون دنیا به كسى روى آورد، نیكى هاى دیگران را به او عاریت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نیز بربایند. 
 
معاشرت
خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَیْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَیْكُمْ. 
با مردم آن گونه معاشرت كنید، كه اگر مْردید بر شما اشك ریزند، و اگر زنده ماندید، با اشتیاق سوى شما آیند. 
 
بخشش
إِذَا قَدَرْتَ عَلَى عَدُوِّكَ فَاجْعَلِ الْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَیْهِ. 
اگر بر دشمنت دست یافتى، بخشیدن او را شكرانه پیروزى قرار ده. 
 
دوست یابی
أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسَابِ الْإِخْوَانِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ. 
ناتوان ترین مردم كسى است كه در دوست یابى ناتوان است، و از او ناتوان تر آن كه دوستان خود را از دست بدهد. 

شکرگذاری
إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْكُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّكْرِ. 
چون نشانه هاى نعمت پروردگار آشكار شد، با ناسپاسى نعمت ها را از خود دور نسازید. 
 
سرزنش 
مَا كُلُّ مَفْتُونٍ یُعَاتَبُ. 
هر فریب خورده اى را نمى شود سرزنش كرد.
 
تقدیر
تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِیرِ حَتَّى یَكُونَ الْحَتْفُ فِى التَّدْبِیرِ. 
كارها چنان در سیطره تقدیر است كه چاره اندیشى به مرگ مى انجامد.
 
در گذشتن از خطای جوانمردان
أَقِیلُوا ذَوِى الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ فَمَا یَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلَّا وَ یَدُ اللَّهِ بِیَدِهِ یَرْفَعُهُ. 
از لغزش جوانمردان در گذرید، زیرا جوانمردى نمى لغزد جز آن كه دست خدا او را بلند مرتبه مى سازد. 
 
عمل گرایى
مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ یُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ. 
كسى كه كردارش او را به جایى نرساند، افتخارات خاندانش او را به جایى نخواهد رسانید. 
 
یارى كردن مردم
مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِیسُ عَنِ الْمَكْرُوبِ. 
از كفّاره گناهان بزرگ، به فریاد مردم رسیدن ، و آرام كردن مصیبت دیدگان است. 
 
ترس از خدا 
یَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَیْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ یُتَابِعُ عَلَیْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِیهِ فَاحْذَرْهُ. 
اى فرزند آدم! زمانى كه خدا را مى بینى كه انواع نعمت ها را به تو مى رساند تو در حالى كه معصیت كارى، بترس. 
 
رفتار شناسى
مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِى فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ. 
كسى كه چیزى را در دل پنهان نكرد جز آن كه در لغزش هاى زبان و رنگ رخسارش، آشكار خواهد گشت.
 
روش درمان دردها
امْشِ بِدَائِكَ مَا مَشَى بِكَ. 
با درد خود بساز، چندان كه با تو سازگار است. 

بى نیازى از عذر خواهى
الِاسْتِغْنَاءُ عَنِ الْعُذْرِ أَعَزُّ مِنَ الصِّدْقِ بِهِ.
بى نیازى از عذر خواهى، گرامى تر از عذر راستین است.

برترین پارسایی
أَفْضَلُ اُّهْدِ إِخْفَاءُ اُّهْدِ. 
برترین زهد، پنهان داشت زهد است! 
 
ضرورت یاد مرگ
إِذَا كُنْتَ فِى إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِى إِقْبَالٍ فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَى. 
هنگامى كه تو زندگى را پْشت سر مى گذارى و مرگ به تو روى مى آورد، پس دیدار با مرگ چه زود خواهد بود. 
 
راه بى نیازى
أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى. 
بهترین بى نیازى، ترك آرزوهاست. 

آرزوهاى طولانى 
مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ. 
كسى كه آرزوهایش طولانى است كردارش نیز ناپسند است. 
 
ارزش ها و آداب معاشرت با مردم
لِابْنِهِ الْحَسَنِ [علیه السلام] یَا بُنَیَّ احْفَظْ عَنِّى أَرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا یَضُرُّكَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ وَ أَكْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ وَ أَكْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُقِ یَا بُنَیَّ إِیَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْأَحْمَقِ فَإِنَّهُ یُرِیدُ أَنْ یَنْفَعَكَ فَیَضُرَّكَ وَ إِیَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْبَخِیلِ فَإِنَّهُ یَقْعُدُ عَنْكَ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَیْهِ وَ إِیَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ